Sjouwen, sjouwen en nog eens sjouwen

Ik ben er helemaal klaar mee. Al drie jaar doe ik werk waar ik zwaar ongelukkig van wordt. Ik werk namelijk bij een verhuisbedrijf. Het is echt het meest saaie werk op aarde. Elke dag ga ik met tegenzin naar mijn werk toe en de tijd gaat dan ook zo langzaam. Constant al die zeurende mensen dat we voorzichtig moeten zijn met de dozen. Ik snap ook wel dat als er breekbaar op staat dat ik er niet mee moet gooien, al krijg ik de nijging wel als mensen zo moeilijk gaan doen. En dan heb je nog mijn baas… Wat een flapdrol is dat. Hij heeft het ook echt niet begrepen. Vaak gaat hij wel mee, maar doet vervolgens helemaal niets. Een beetje op zijn telefoon zitten ja, daar hebben wij niks aan. Gister had hij het briljante idee om te helpen één meubel mee te sjouwen, dit had hij beter niet kunnen doen. Na nog geen tien seconden liet hij de bank al vallen, en natuurlijk op mijn voet. Gelukkig heb ik altijd veiligheidsschoenen met een stalen neus aan, maar het deed nog steeds flink pijn.

Hierna was ik er helemaal klaar mee. Ik zou heel graag iets anders gaan doen, maar ik heb helemaal geen diploma, dus dat gaat heel lastig worden. Het laatste half jaar ben ik aan het sparen om mijn havo diploma te kunnen behalen bij het LOI en daarna een echte studie te volgen. Wat baal ik nu dat ik vroeger een ongelofelijk luie puber was. Als ik iets wil meegeven aan de jeugd is dat het super belangrijk is om een diploma te halen! Zonder dat papiertje ga je nooit iets doen waar je gelukkig van wordt.